Categorie: Verlies

Moed voor een nieuwe dag

Mijn dagen zijn al een hele tijd zwaar, een depressie die hard aan mij trekt. Er is veel gaande wat ik eigenlijk niet aankan. Het liefste zou ik opgeven en dat meen ik. Het is niet iets wat ik zomaar zeg maar ik zou gewoon willen dat ik in de nacht in slaap viel en […]

Lees verder

Wanneer is “genoeg” genoeg?

Het is zo een onderwerp waar veel verschillende meningen over bestaan. Wanneer dokter je door met een ziek paard en wanneer ga je de grens trekken dat het genoeg is geweest? Ik dacht dat ik voor mijzelf dat altijd heel duidelijk had: het is klaar als mijn paard er klaar mee is, maar kun je […]

Lees verder

Altijd huilen

Ik weet dat het leuker is om opbeurende blogs te lezen maar helaas heb ik die niet in de aanbieding. Aan het begin van de week kreeg Nicky ineens koorts en dat vrat aan mij. Na een paar dagen zakte de koorts maar mijn zorgen nemen eigenlijk niet af. Ik ben zo bang dat de […]

Lees verder

Als ik fluit…

Ik floot, hij antwoordde. Ik wilde wandelen, hij volgde waar we ook heen gingen. Ik wilde spelen, hij deed graag mee. Ik krauwde met mijn nagels op zijn schoft en hij dat bij mij terug met zijn tanden (soms nam hij een hapje uit mijn schouder, kuch-kuch, ook heel lief). Ik was een kind toen […]

Lees verder

Een appeltje delen

Gisterenmiddag deelde ik mijn appeltje nog met je en vandaag ineens ben je niet meer. Isabel, één van de oudste lespony’s van de ponyclub waar ik sta, is vandaag ingeslapen. Tot aan het laatste moment was ze zo dapper en stoer als dat ze altijd is geweest. Een kleine pony met een hele grote gebruiksaanwijzing. Vanaf […]

Lees verder

Snuitje in London

Ik kreeg het niet op papier. Ik heb het geprobeerd maar de woorden kwamen niet. Een jaar geleden was het die vreselijke ochtend. Die ochtend waarop ik het telefoontje kreeg. Die ochtend waarop de woorden: “Hij is al dood.” in mijn oren bleven hangen. Het zinnetje herhaalde zich in mijn hoofd, steeds weer. Misschien had […]

Lees verder

Een wandeling

Vijftien jaar, een leven nog maar net begonnen en eigenlijk niet eens. Je hebt nog geen idee van wie je bent, wat je later gaat worden of wat je wilt. Er gaat na je vijftiende nog zoveel veranderen. Alleen zijn al jouw keuzes ontnomen, weggerist en niet langer een optie. Ik kan er niet bij. […]

Lees verder

Hey Fiador,

Hey Fiador, tien maanden zijn we verder en nog steeds is het verdriet ondragelijk. Ik stop het weg, probeer er niet aan te denken en vooral niet te voelen omdat ik weet dat als ik begin met huilen dat ik nooit meer stop. Je was mijn grote liefde. Mijn allerbeste vriendje. Mijn trots. Mijn maatje. Je […]

Lees verder

Mijn prins en prinses…

Eetbuien, roken, hongerlijden of mij helemaal volgieten met cola-light. Op dit soort momenten zou het zoveel makkelijker zijn. Makkelijker zijn dan omgaan met de emoties, toch is het precies dat wat ik zal moeten leren. Het voelen van pijn, verdriet en verlies want als ik die dingen niet ervaar, zou ik ook niet de mooie […]

Lees verder

Van Blog naar Vlog

De wens is er al een tijdje: vloggen in plaats van bloggen of misschien juist wel allebei. Voor mijn verjaardag heb ik een prachtige vlogcamera gekregen en deze heb ik inmiddels al een beetje uitgetest. De camera maakt echt prachtige beelden en ik ben er dolblij mee maar nu moet ik nog wel even een […]

Lees verder