Categorie: Verdriet

Galopwissels om van te huilen…

Soms ben ik echt een sentimentele trut, deze week mochten de paarden voor het eerst het land op. Een heerlijk moment natuurlijk en Nicky kon haar enthousiasme niet in toom houden en ging als een echte Fries op weg naar het land. Ze gooide haar voorbenen er lekker uit en bij het land aangekomen deed […]

Lees verder

Moed voor een nieuwe dag

Mijn dagen zijn al een hele tijd zwaar, een depressie die hard aan mij trekt. Er is veel gaande wat ik eigenlijk niet aankan. Het liefste zou ik opgeven en dat meen ik. Het is niet iets wat ik zomaar zeg maar ik zou gewoon willen dat ik in de nacht in slaap viel en […]

Lees verder

Wanneer is “genoeg” genoeg?

Het is zo een onderwerp waar veel verschillende meningen over bestaan. Wanneer dokter je door met een ziek paard en wanneer ga je de grens trekken dat het genoeg is geweest? Ik dacht dat ik voor mijzelf dat altijd heel duidelijk had: het is klaar als mijn paard er klaar mee is, maar kun je […]

Lees verder

Altijd huilen

Ik weet dat het leuker is om opbeurende blogs te lezen maar helaas heb ik die niet in de aanbieding. Aan het begin van de week kreeg Nicky ineens koorts en dat vrat aan mij. Na een paar dagen zakte de koorts maar mijn zorgen nemen eigenlijk niet af. Ik ben zo bang dat de […]

Lees verder

Een donkere dag

Vandaag is zo een donkere dag en dan bedoel ik niet het weer (wat trouwens ook gewoon dat ene woord met drie letters is). Zo een dag waarop ik nergens zin in heb maar mij toch verveel. Een dag waarop alle stress eruit komt en de tranen ontelbaar lijken ondanks dat alles goed is gegaan […]

Lees verder

Als ik fluit…

Ik floot, hij antwoordde. Ik wilde wandelen, hij volgde waar we ook heen gingen. Ik wilde spelen, hij deed graag mee. Ik krauwde met mijn nagels op zijn schoft en hij dat bij mij terug met zijn tanden (soms nam hij een hapje uit mijn schouder, kuch-kuch, ook heel lief). Ik was een kind toen […]

Lees verder

Ze staat op “Utrecht”

Lees verder