Heb je wel eens het gevoel dat je verdronk terwijl er nergens water in de buurt was? Ik weet niet exact waar het mee begint als het mij overkomt maar volgens mij is het meestal het stemmetje van de eetstoornis die het zaadje plant. Dik, vet, waardeloos, zwak, onhandig, dom, goedgelovig, niet-goed-genoeg is nog maar […]
Bijna zes maanden geleden heb ik voor het laatst met Quint gesprongen, de volgende dag had hij een dik been en liep stokkreupel. Het been was heet en de hele pees leek een soort van bol te staan aan de achterzijde. Ik was in shock en voelde mij enorm schuldig, had ik hem met springen kreupel […]
Gisterenmiddag deelde ik mijn appeltje nog met je en vandaag ineens ben je niet meer. Isabel, één van de oudste lespony’s van de ponyclub waar ik sta, is vandaag ingeslapen. Tot aan het laatste moment was ze zo dapper en stoer als dat ze altijd is geweest. Een kleine pony met een hele grote gebruiksaanwijzing. Vanaf […]
Ik kreeg het niet op papier. Ik heb het geprobeerd maar de woorden kwamen niet. Een jaar geleden was het die vreselijke ochtend. Die ochtend waarop ik het telefoontje kreeg. Die ochtend waarop de woorden: “Hij is al dood.” in mijn oren bleven hangen. Het zinnetje herhaalde zich in mijn hoofd, steeds weer. Misschien had […]
Al enige tijd geleden heb ik de diagnose ASS gekregen, kort voor Autisme Spectrum Stoornis. Het is een mondvol hè? Zoals met alles in deze maatschappij bestaan er uiteenlopende meningen over deze benaming en eveneens over de bijhorende afkorting. Zelf ben ik altijd erg van de recht-door-zee aanpak en noem ik het beestje bij zijn […]
Vijftien jaar, een leven nog maar net begonnen en eigenlijk niet eens. Je hebt nog geen idee van wie je bent, wat je later gaat worden of wat je wilt. Er gaat na je vijftiende nog zoveel veranderen. Alleen zijn al jouw keuzes ontnomen, weggerist en niet langer een optie. Ik kan er niet bij. […]
Je mag er niet over beginnen, het onderwerp absoluut niet aansnijden en het allerlaatste wat je mag doen is eraan toegeven. Het is iets waar menig ruiter zich voor schaamt en juist door die schaamte er dus niet over durft te praten. Waar ik dan nu wel een blog over open doe? Paardrijden met angst. Terwijl […]
Hey Fiador, tien maanden zijn we verder en nog steeds is het verdriet ondragelijk. Ik stop het weg, probeer er niet aan te denken en vooral niet te voelen omdat ik weet dat als ik begin met huilen dat ik nooit meer stop. Je was mijn grote liefde. Mijn allerbeste vriendje. Mijn trots. Mijn maatje. Je […]
Het typerende sfeertje op een dressuurwedstrijd kennen we allemaal wel. Zwetende, verbeten ruiters met een gezelschap aan de zijkant dat het allemaal nét even beter weet. Immers: de beste stuurlui staan aan wal. De zenuwen van de ruiter rijzen daardoor nog verder de pan uit en het resultaat daarvan is staart zwiepende idem dito gestreste paarden. Na de […]
Pony nummer vier. Gisteren hebben we Quint overgenomen in bruikleen. Ik reed hem al een hele tijd bij en werd met iedere bosrit nog een beetje meer verliefd en nu hoort hij echt bij onze ponyfamilie. De reacties daarop zijn gek genoeg wel een beetje gemengd. Felicitaties maar ook enkelen die vragen stellen als: nog […]