Ik kreeg het niet op papier. Ik heb het geprobeerd maar de woorden kwamen niet. Een jaar geleden was het die vreselijke ochtend. Die ochtend waarop ik het telefoontje kreeg. Die ochtend waarop de woorden: “Hij is al dood.” in mijn oren bleven hangen. Het zinnetje herhaalde zich in mijn hoofd, steeds weer. Misschien had […]
Vijftien jaar, een leven nog maar net begonnen en eigenlijk niet eens. Je hebt nog geen idee van wie je bent, wat je later gaat worden of wat je wilt. Er gaat na je vijftiende nog zoveel veranderen. Alleen zijn al jouw keuzes ontnomen, weggerist en niet langer een optie. Ik kan er niet bij. […]
Hey Fiador, tien maanden zijn we verder en nog steeds is het verdriet ondragelijk. Ik stop het weg, probeer er niet aan te denken en vooral niet te voelen omdat ik weet dat als ik begin met huilen dat ik nooit meer stop. Je was mijn grote liefde. Mijn allerbeste vriendje. Mijn trots. Mijn maatje. Je […]
Eetbuien, roken, hongerlijden of mij helemaal volgieten met cola-light. Op dit soort momenten zou het zoveel makkelijker zijn. Makkelijker zijn dan omgaan met de emoties, toch is het precies dat wat ik zal moeten leren. Het voelen van pijn, verdriet en verlies want als ik die dingen niet ervaar, zou ik ook niet de mooie […]
Het voelt als het vergaan van mijn wereld, vier maanden zonder jou. Alsof mijn hele geest met jou is heen gegaan. Je was alles waar ik nog trots op was. Een prachtige prestatie samen, al achttien jaar samen. Een steun, een toeverlaat, een vriendje door dik en dun (letterlijk trouwens), mijn eerste grote liefde en […]
Mijn droom staat nog steeds helder voor de geest: Brego en ik in de parade. Het is ook altijd een droom gebleven omdat er ieder jaar wel wat was. Brego was kreupel, ik was te zwaar voor hem en ik heb mijn bijrijdster een jaar de parade laten rijden omdat zij samen gewoonweg magisch waren. Vandaag heb ik voor de tweede […]