Fiador is kapot, zijn emmer sinds vandaag ook. Fiador zijn emmer is al een tijdje geleden door Baelfire in gebruik genomen. Mijn slimme plan om ervoor te zorgen dat het voer niet steeds op de grond beland. Baelfire gooide zijn eigen emmer steeds om tijdens het eten en aangezien Fiador zijn emmer een stuk lager is, krijgt Bael deze niet zo makkelijk om. Blijkbaar is Baelfire erg fanatiek met eten, een beetje té fanatiek, helaas.
Baelfire heeft zo wild met de emmer gedaan dat de bodem dwars door midden is gescheurd. Ik moest huilen, ja, heel stom maar ik moest janken om een kapotte emmer. Ik stak mijn hand door de scheur heen en overwoog wat ik ermee ging doen. Zal ik hem weggooien? Nog meer tranen. Misschien beter van niet dan. Het voelt tegelijkertijd ook zo onzinnig om de emmer te bewaren. Hij is kapot, wat moet je er nog mee? Ja, maar Fiador zijn naam staat erop. Een innerlijke discussie was begonnen.
Onmiddellijk moest ik ook denken aan hoe lang ik Brego zijn spullen heb bewaard. Al zijn dekens, dekjes, beschermers heb ik zeker twee jaar bewaard. Ik heb ze meegesleept toen ik ging verhuizen naar Overijssel. Langzaam maar zeker terwijl ik daar aan het uitpakken was besefte ik ook dat ik niet alles kon bewaren. Ik had zeker twintig dekjes en alle bijpassende beschermers, het nam te veel ruimte in beslag. Destijds verkeerde ik ook nog in de veronderstelling dat ik NOOOOOOOOIT meer een paard zou nemen dus was het zeker niet zinvol om alles te gaan bewaren (waar die vier vandaan komen mag Joost weten, ergens is het misgegaan).
Zo gezegd, zo gedaan begon ik Brego’s spullen destijds op marktplaats te zetten. Ik vond het erg moeilijk maar realistisch gezien was het wel echt tijd om afscheid van zijn spulletjes te nemen. Ik kon het daar niet allemaal kwijt en wat wilde ik er in hemelsnaam meedoen? Ik heb het dekje met zijn naam erop bewaard, een fleecedeken, zijn hoofdstel en zijn wedstrijddekje. En nu begint het gesodemieter over spullen weer. Het begint met een kapotte emmer.
Terwijl ik dit aan het neertikken ben, denk ik aan alle dekens in de opslag. Er liggen zeker nog wel vijftien nieuwe dekens voor hem. Fantaghirò zal hard haar best moeten doen om al die dekens te verslijten voordat ik afscheid moet nemen van haar. Fantaghirò heeft ineens overal twee van, twee Harry’s Horse Stout halsters dus nu heb ik er eentje bij de paddock hangen en eentje om netjes te houden. Twee Amigo regendekentjes, dus ik wissel ze maar af maar het blijft een buitenaards gevoel geven.
Fiador zijn oude halster hangt nog steeds onaangeraakt bij Baelfire in de kast. De plek waar mijn bij rijdster hem heeft opgehangen zodat ik hem zelf niet hoefde weg te halen bij de paddock. Het is een vies halster en er zaten ooit hele mooie rijen met steentjes in maar de meeste zijn er intussen al uitgevallen. Steeds kijk ik er naar als ik Baelfire zijn spullen opberg of ga pakken. Een gat in mijn hart wat nooit meer gevuld zal zijn met lange zwarte manen en kleine hoefjes.
Voorlopig bewaar ik mijn vieze halster en kapotte emmer nog. Ik vind dat ik ze nog wel even mag bewaren, als aandenken. Er komt vast wel een moment dat ik zijn spulletjes ga uitzoeken en het één en ander zal wegdoen maar niet vandaag. Hebben jullie ook nog spulletjes van overleden paardenliefdes?
