Gisterenmiddag deelde ik mijn appeltje nog met je en vandaag ineens ben je niet meer. Isabel, één van de oudste lespony’s van de ponyclub waar ik sta, is vandaag ingeslapen. Tot aan het laatste moment was ze zo dapper en stoer als dat ze altijd is geweest. Een kleine pony met een hele grote gebruiksaanwijzing. Vanaf […]
Hey Fiador, tien maanden zijn we verder en nog steeds is het verdriet ondragelijk. Ik stop het weg, probeer er niet aan te denken en vooral niet te voelen omdat ik weet dat als ik begin met huilen dat ik nooit meer stop. Je was mijn grote liefde. Mijn allerbeste vriendje. Mijn trots. Mijn maatje. Je […]
Eetbuien, roken, hongerlijden of mij helemaal volgieten met cola-light. Op dit soort momenten zou het zoveel makkelijker zijn. Makkelijker zijn dan omgaan met de emoties, toch is het precies dat wat ik zal moeten leren. Het voelen van pijn, verdriet en verlies want als ik die dingen niet ervaar, zou ik ook niet de mooie […]
Het zou mooi zijn als ik altijd zo positief tegen het leven aankeek zoals ik vaak in mijn blogs schrijf. Altijd is erg vaak en; neen, er zijn zeker ook momenten dat ik het allemaal een stuk minder rooskleurig bekijk. Een paar weken voordat Fiador overleed zat ik al niet zo lekker in mijn vel: […]
Vier pony’s zijn een zegen en een vloek tegelijkertijd. Gezegend voel ik mij iedere dag met ze en vervloekt is het soms omdat ze ook veel zorgen met zich meebrengen. En het is druk, iedereen die een paard heeft kan uitrekenen dat dat keer vier behoorlijk veel werk is. Al maanden had ik nog geen paardvrije dag gehad […]